نیاز به غذا وبطور خاص نان از اولین نیاز های آدمی بوده است .اهالی نوده نیز از قدیم الایام نان را جزءلا ینفک سفره های خود میدانستند .گرچه درزمانهای دور بخاطر فقر ونداری کمتر نان گندم پیدا میشد اما نان جو نیز قنیمتی بوده برای گذران زندگی .

اما پخت نان نیز در نوده عمدتا به دوروش انجام میگرفته که پخت برروی ساج وپخت در تنورکهای محلی بوده است .

این روش اگرچه کمتر مرسوم بوده اما روشی ساده وسریع بوده وبیشتر درمواقع اضطراری مورد استفاده میشده است . ساج صفحه فلزی مدور است با تورفتگی وقوسی ملایم که بر روی اجاق یا آتش قرار میگیرد وخمیر پس از تبدیل به یک لایه نازک بوسیله دست یا بالشتک پارچه ای برروی ان پهن میشود تا به نان تبدی ل شود .از دلایل کمتر استفاده شدن از این روش  ضرفیت کم پخت آن است واز مزایای آن قابل حمل بودنش به هرجایی میباشد که بهمین دلیل در میان عشایر بیشتر یافت میشود .

اماپخت نان در تنوره که اهالی به آن تندور میگویند رواج بیشتری داشته است .تندور سازه ای گلی است که حفره ای در دل خود دارد.حفره  این سازه کوچک درکف قطری حدود یک ونیم متر بصورت مدور ودر دهانه به قطر حدود نیم متر میرسد که سوراخی به قطر بیست سانت در کف به خارج تعبیه شده است تا خاکستر تنور بیرون کشیده شود . روش پخت نیز بدین صورت است که ابتدا تنور از هیزم خشک پر میشود وآتش افروخته میشود  پس از اینکه زبانه های آتش خوابید برای دفقایقی درب آن بسته میشود تا دیواره ها داغ شود .بعد از اینکه آتش به زغال تبدیل شد  دیواره ها پس از تمیز شدن اماده پخت نانی لذیذ است که هرگز بیات نمیشود .    

 نانوای بالا

اماتهیه نان بصورت خدمات نانوائی درسالهای 65-66 توسط یکی از اهالی بنام گل محمد بخشی پور به نوده آمد که نان بربری به روش تنوری وبا پارو  پخت میشد حدود یکسال بعد وشاید بیشتر این نانوا به صورت شراکتی بایکی دیگر از اهالی بنام رمضان محمد زاده اداره شدکه این مدیریت هم به دوسال نرسید وبخشی پور سهم خود را به محمدزاده واگزار کرد . در سالهای 69-70 نانوائی دیگری در محله خرمن توسط حاج محمد حسن محمدزاده تاسیس شد که با همکاری فرزندانش اداره میکرد  این نانوا در مساحت بزرگتر ولی باهمان روش پخت پاروئی کار میکرد . در همان سالها نانوائی بالا تعطیل وبه حاج رمضان اسکندری واگذار شد حاج رمضان نیز چند سالی کار کرده وسپس دوباره تعطیل شد .در این فاصله یکی دیگر از اهالی تصمیم به ساخت نانوا داشت که هرگز  به انجام نرسید تا بالاخره بعداز یکی دوسال نانوا به آقاجان اسکندری واگذار شد که توسط فرزندانش بازسازی وتبدیل به نانوای فری شد .از آن پس این نانوا مرتب وبدون تعطیلی فعالیت کرد وهماکنون با ظاهری که در تصویر میبینید توسط یوسف اسکندری اداره میشود .

نانوای پائین

همانطور که گفته شد این نانوا در سالهای 69-70در محله خرمان بدست حاج محمد حسن محمد زاده بنا شد وبوسیله فرزندانش فعالیت میکرد .درابتدا بصورت تنوری پاروئی پخت میکرد ولی بعد از سالها وبا مهاجرت فرزندانش نانوابه دست یکی از فرزندان بنام مجید اداره شد درسال    این نانوا تعمیرات اساسی داشت و از تنوری به فری تغیر پخت داد وهم اکنون بامدیریت مجید وهمکاری برادرش منصور فعالیت میکند .

در ابتدا تهیه نان از نانوا وصف ایستادن بخصوص در فصول کار یک معضل وسخت ترین کار بود ودلیلش هم شاید کمبود سهمیه آرد بود وگاهی تهیه نان باعث دعواو درگیری میشد .واین روند سالها ادامه داشت گاهی مردم مجبور بودند به شهر بروند ونان تهیه کنند . زمانی هم نان سهمیه بندی شد ولی شکر خدا امروزه این معضل تاحدود زیادی حل شده است .واهالی مجبور نیستند ساعت یک بامداد به نانوارفته وبخوابند تا ساعت هفت صبح نان تهیه کنند . دراوایل نان به صورت کیلوئی در نانواها عرضه میشد اما اکنون دانه ای عرضه میشود .